کد مطلب:41233
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:30
آيا حافظ عارف بوده است؟ سرچشمه عرفان حافظ چه مشربي مي باشد؟
شمس الدين محمد معروف به حافظ، خواجه حافظ شيرازي، و ملقّب به «لسان الغيب» و «ترجمان الاسرار» عارف و حكيم و مفسر و شاعر غزلسراي بزرگ و بلند آوازه ايران در سده هشتم هجري مي باشد. و ديوان حافظ از قديم الايام يك ديوان عرفاني تلقي شده است. حافظ عارف رندي است، البته رندي كه در اصطلاح عارفان و صاحبدلان مي باشد. و آن عبارت است از آن كه ظاهر خود را در ملامت دارد و اندرونش سالم باشد، آن كه قلب نسيتي دهد، و نقد هستي سالك بستاند و آنكه از اوصاف و احكام كثرات و تعيّنات مُبرّا باشد و به هيچ چيز و جز، اللّه تبارك و تعالي قيد نداشته باشد. {Sنيست در بازار عالم خوشدلي ور زانكه هست # شيوه رنديّ و خوش باشيّ عياران خوش است S} حافظ با آنكه با صوفيه به ويژه آن گروه كه پشمينه پوشي را دُكّان زر اندوزي و صيد قلوب ساده عوام ساخته اند نظر خوشي ندارد، در عين حال در برخي موارد كلام او ياد آور مطالب و مقاصد صوفيّه است و معلوم مي گردد كه با اصل عرفان و تصوّف نزاعي ندارد و خود او نيز سالك آن راه است، البته در رابطه با انديشه حافظ و ديدگاههاي او بايد جهان بيني و انسان شناسي او را مورد مطالعه قرار داد. براي آگاهي بيشتر در اين زمينه ر.ك: 1- عرفان حافظ، استاد شهيد مطهري. 2- تماشاگه راز، استاد شهيد مطهري.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.